Voetbalvereniging DVO

Hallo allemaal, weer een nieuw bericht vanuit het zeer warme Paramaribo. Afgelopen 2 weken zijn vrij rustige weken geweest. Ik ben aan de meeste dingen, in het dagelijkse leven hier, onderhand wel gewend geraakt. Zo sta ik niet meer raar te kijken van alle vreemde gediertes die door het huis kruipen. Wel is me opgevallen hoe slecht dieren hier worden behandeld. Honden worden geslagen alsof het niks is en deze willen dus nog wel eens achter je aankomen hebben we mogen ondervinden :P!
Even terug naar afgelopen 2 weken. We hebben vooral erg veel rondom het Guesthouse en de tuin gedaan. Ludwich vertrekt een dezer weken dus hij wil dat we weten wat er van ons verwacht wordt. Even een disciplineweek t.b.v. Guesthouse Masusa laat maar zeggen. (www.guesthousemasusa.nl)
De bar begint steeds beter te lopen, we zitten nog in de fase dat de voorbijgangers nieuwsgierig kijken wat voor nieuws hier is gerealiseerd maar het wordt steeds drukker en gezelliger! Zo hebben we Henkie (de zatlap v/d gonggrijpstraat) woensdag, na een erg gezellige avond, al naar huis mogen dragen. Henkie geeft de eerste 2 weken van de maand (als het geld weer binnen is) al zijn geld uit aan drank en traktaties en de laatste 2 weken v/d maand wordt hij door de buurtbewoners voorzien van drank en sigaretten. Ook alle mannen in Suriname roken geloof ik, nouja je moet ze iig niet laten zien dat je een pak sigaretten hebt want als je degene bent met een pak dan kun je gaan uitdelen. Iedereen koopt hier dus zijn sigaretten los.

Maar we zijn de afgelopen 2 weken niet alleen met Masusa bezig geweest, ook zijn we meerdele malen naar Vierkinderen geweest waar we weer met open armen werden ontvangen. We hebben lekker gevoetbald en er was serieus al enig teken van meer samenspel, wat eerder heel ver te zoeken was. Iedereen wilde zich de eerste keren bewijzen :P, maar nu we al met oefeningen en trainingen bezig zijn beginnen de jongens beetje bij beetje te begrijpen waar het om draait. Wijzelf hebben er alle vertrouwen in dat deze jongens zo enthousiast zullen blijven. Ze vragen zelfs om conditietrainingen, ik zou niet weten waarom ze dit leuk vinden maar uit ervaring denk ik dat ze dit niet lang leuk zullen vinden. Na het partijspel nemen we altijd een verfrissende duik in de Cola-creek en hierna gaan we met de bus, waarin bijna alles is toegestaan (roken,drinken en de muziek op z’n hardst), richting huis. Deze busrit duurt anderhalf uur maar deze begint me nog niet te vervelen. Er is buiten zoveel te zien en de figuren die de bus instappen zijn ook bewonderenswaardig te noemen. Laatst voegden halverwege de rit 3 rastafari’s met radio zich bij ons waar we een Djogo mee hebben gedeeld, een busrit die in Nederland ondenkbaar zou zijn!!
Afgelopen zaterdag en zondag zijn we een weekendje naar Vierkinderen geweest. Zaterdag hadden we om 09;00 met Nel een afspraak die ons weer zou rijden maar Nel arriveerde pas om 13;00. Nel bleek wat moeite met opstaan te hebben! Aangekomen in Vierkinderen hebben we een groep van zo’n 15 jongens opgetrommeld om het veld eens goed onder handen te nemen met wat houwers. Er werd erg hard gewerkt door iedereen en rond een uurtje of 4 hadden we al een mooi 16meter gebied vrij. Toen hebben we nog een penaltybokaal gehouden die door Pelle werd gewonnen, onze beste speler. Hierna moesten we snel naar huis want de bar moest weer opengegooid worden. In de auto kwam ik er plotseling achter dat ik 10srd miste, dit was dus in Vierkinderen gebeurd en het zoontje van Nel wist meteen wie het was, Pelle. Dit zouden we zondag even heel serieus aan de orde gaan stellen.
Maar het s’avonds was weer Golden Oldies avond net zoals de vorige week zaterdag. Vorige week zaterdag met Golden Oldies was er trouwens iets vervelends gebeurd. DJ Evert Tjon had een hulpje meegenomen om alles in elkaar te zetten. Deze lieve jongen heeft echter mijn ipod opgemerkt achter de bar en dat is iets waar je in Suriname voor moet zorgen dat dit niet gebeurd. Door de armoede zijn je kleinste spullen vaak niet veilig. Je moet altijd goed opletten waar je je spullen neerlegt voordat ze alweer zijn meegenomen. Er lopen hier figuren rond die gewoon de bar inkomen om te kijken of er ergens een zwakke plek zit. Dit is overal bekend. Maar terug naar het verhaal van mijn verloren ipod. Aangezien we wisten dat het hulpje de enigste was die, naast ons, achter de bar was geweest had ik maandag mijn ipod alweer terug, gelukkig.
Zondag zijn we weer vroeg richting Vierkinderen gegaan om meteen bij aankomst alle jongens bijeen te roepen om eventjes heel serieus te gaan praten. Toen we, met harde woorden, hadden uitgelegd wat het probleem was (de gestolen 10srd) en wie de dader moest zijn volgens ons, schrokken de jongens echt heel erg! Ze waren echt boos en de dader moest gepakt worden. Ze begonnen allemaal scenario’s te bedenken wie het geweest kon zijn en uiteindelijk bleek het geen Pelle te zijn maar zijn broertje, Ivano. Ivano had de 10srd uit mijn portemonnee gepakt om slippers te kopen voor zijn broertje van 4jaar. We hebben hem echt hard aangepakt en duidelijk gemaakt dat zoiets nooit mag gebeuren. Daarnaast heeft hij een straf gekregen dat hij een maand niet meer mee mag voetballen en ook niet in de buurt mag zijn. Helaas moeten we zo hard zijn omdat de andere jongens misschien ook gaan denken dat dat wel zomaar kan. Na al deze commotie zijn we de recreatiezaal ingegaan en hebben we een vergadering gehouden waar de jongens wat gegevens hebben ingeleverd. O.a. hun geboortedatum wat voor Chireldo geen weet was. Het begon bij 1mei, toen was het 1 februari, daaarna was het 15 juni en toen die uiteindelijk bij zijn moeder was gaan vragen wanneer hij ookal weer jarig was, bleek het 14 oktober te zijn haha. Maar de belangrijkste vraag was wat ze de beste naam voor onze nieuwe voetbalclub vonden en hier is DVO uitgekomen, erg toepasselijk gezien het feit wie onze hoofdsponsor is ;)(DVOL). DVO staat voor Door Vierkinderen Opgericht. Na de vergadering hebben we met alle spelers bij tante Stella getoast op deze memorabele dag (10 Februari 2008) waarop voetbalvereniging DVO is opgericht!! En na een potje voetbal zijn we weer richting de stad gegaan.

We hebben trouwens ook een nieuwe zakenpartner gevonden die een ruimte bij ons komt huren om zijn eigen kioskje in op te zetten, genaamd Erik (ookwel Eer tekeer). Dit is een ‘man’ van 33 maar lijkt een jongeman van in de 20. In mijn vorige verslag schreef ik over de recordtijd van Gim wang kwartje boeroe. Nou, deze man is niks vergeleken bij Eer, Eer weet namelijk 10 zinnen in 1 zin te proppen en dat ook nog eens in een ongeloveloos tempo. Op het moment zit hij tegenover me aan een stuk door te praten (over een vriendin van z’n moeder die een zoon heeft die blabla ik ben het alweer kwijt :P) maar ik heb geleerd dat je hier mensen gerust kunt (mag) negeren zonder ze te kwetsen. Nee maar Erik is een goede kerel, hij praat gewoon iets teveel. Als ik aan ´m zou vragen wat ik hem gister heb verteld, zou die zo weer 2 uur onafgebroken kunnen beginnen over wat HIJ gister allemaal heeft verteld, dus daar begin ik maar niet aan.
Ook hebben we al 3x met de jongetjes CultureelCentrumGonggrijpstraat gebald. In vergelijking met onze jongens uit Vierkinderen, die knoeperhard spelen, spelen deze jongens erg voorzichtig. Vierkinderen knalt er echt vol in maar daar was hier weinig van te merken maar zij willen ook erg graag dat we hun ook 1 keer in de week komen trainen maar daar moeten we nog even goed over nadenken voordat we teveel hooi op onze vork nemen! We hebben zelfs al meerdere dorpen die ook om onze hulp vragen, Wageningen en Moengo. Hier zijn we nog maar niet op ingegaan, we zorgen ervoor dat het eerst in Vierkinderen heel serieus wordt. We zijn vorige week bij the Rotary langsgeweest maar zij wilden eerst een officiële brief ontvangen, die dus meteen op de post is gegaan. Hopelijk mogen we naar aanleiding van de brief een keertje langskomen om ons plan te presenteren. Ook gaan we proberen om een KAP (kleine ambassade projecten)- subsidie te strikken bij de ambassade.
Het gaat dus allemaal nog steeds erg goed en ook het voetbalproject DVO begint al aardig vorm te krijgen maar ik vind het nu wel weer even leuk geweest en ga weer buiten aan de slag. Groeten uit Paramaribo