WEEKJE SRANAN

Oke mensen daar ben ik weer, ten eerste hartstikke bedankt voor al jullie reacties, leuk dat jullie hebben genoten van mijn vorige verslag maar dat legt wel wat druk op mijn volgende verslagen haha!! Ik zit nu 5 dagen in Paramaribo maar heb het gevoel alsof er al een maand verstreken is. Ik heb, naar mijn gevoel, al zoveel gezien en meegemaakt. Maar als ik de verhalen mag geloven staat me nog heel wat te wachten. Ik zit op het moment lekker op het balkonnetje alvast mijn verslag uit te typen en wordt even onderbroken door Harrie, een van de vele zatlappen. Wel heel gezellig en vriendelijk hoor, daar is niets op aan te merken.
Ik moet weer even ver teruggaan om me te herinneren wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeurd.
Zaterdag hebben we, hier in Suriname, voor het eerst daadwerkelijk actie (kunnen) ondernemen voor het voetbalproject. We zijn rond 11 uur met Nel, die op de vroege ochtend al rustig 2 halve liters wegdronk achter het stuur, richting Plantage Vierkinderen gereden en arriveerden hier rond half 1. Bij aankomst riepen we de jeugd bijeen om eens even te praten over onze plannen. Toen ze hoorden wat we van plan zijn, waren de jongens helemaal door het dolle. Het was moeilijk om ze weer tot orde te krijgen maar met Ludwich erbij lukte dat wel na een aantal minuten. De namen en leeftijd van de aanwezige jongens werden alvast genoteerd. Daarna werden een aantal teamfoto’tjes geschoten nadat ze met wat afval een ‘balletje’ hadden getrapt. Nadat we onze boodschap aan de jongens hadden overgebracht gingen we kijken hoe het veldje erbij lag. Het was ongeveer een jaartje geleden al aangelegd door een voetbalclub uit Utrecht, UDO. Aangekomen bij het veld schrokken we ons een ongeluk. Het veld was totaal verwaarloosd en door de wildernis overgenomen. Er was niet veel meer over dan 2 goals en een paar palen met wat zinkplaten erbovenop wat een tribune moest voorstellen. Dit wordt de komende weken dus even hard werken om dit veld weer bespeelbaar te maken. Na een laatste ronde door het dorp gemaakt te hebben zijn we rustig teruggereden naar Masusa waarna we ’s avonds, na onze bardienst, naar discotheek szaszazu zijn gegaan. Leuke mensen, veel Nederlanders en echt vette beats zoals rampeneren etc. haha! Toen de ochtendzon alweer begon op te komen ben ik samen met iemand per taxi naar Masusa gereden. Hier aangekomen kwam ik erachter dat ik geen sleutel mee had en Amilcar kwam iets later achter me aangereden dus ben ik eerst meegelopen met dit meisje en heb haar netjes thuisgebracht. Toen ik terugkwam bij ons huis was Amilcar al thuis maar die lag al te slapen, en ik kreeg hem duidelijk niet meer wakker. Dussss… toen werd het steentjes gooien. Ik heb denk ik een kwartier buiten gestaan tot Ludwich het in de gaten kreeg en me eindelijk naar binnen liet.
Zondag stond ik op met een lichte kater en helemaal lekgestoken door die %#@^% musquitos. Daar word ik hier wel echt moe van, elke ochtend weer hetzelfde feestje. Na uitgeslapen te hebben zijn we in de tuin gaan werken en hebben hier tot 6 uur doorgewerkt. Even hard werken maar het resultaat mocht er wezen. De tuin zag er meteen een stuk mooier en gezelliger uit. Na het eten en onze bardienst zijn we ’s avonds het casino ingedoken waar we voor 10SRD (2,5euro) een grote hoeveelheid muntjes kregen. Het leuke is dat we voor dat geld ook nog eens onbeperkt mochten drinken. We werden soms wel wat vreemd aangekeken aangezien we de enigen waren deze avond die met deze goedkope coins speelden. We hadden sterk het vermoeden dat de obers ons echter al gauw doorhadden want ze lieten ons al snel links liggen en kwamen niet meer langs. Het was een mooie avond!
Maandag zijn we na een ontbijt richting het centrum gelopen om vanuit hier een bus te pakken naar Vierkinderen. Nadat we een bal hadden gekocht (want alle ingezamelde spullen zijn nog niet aangekomen) zaten we in de bus te wachten en wie kwam de bus in: GIM WANG KWARTJE BOEROE!! Nouja we hielden het niet meer, en ja hoor hij herkende me ook nog, dus hij kwam weer naar ons toe waardoor ik een mooi plaatje van em heb kunnen schieten om jullie een impressie te geven van deze junk. Eenmaal in Vierkinderen aangekomen hadden we meteen een hele horde jongens achter ons aan. Toen hebben we van 4 tot 8 een balletje getrapt en ook nog even een lekkere duik genomen in de colacreek. De jongetjes zitten aan je haren,(bij amil werden z’n schouderhaartjes eruit getrokken haha) klimmen op je. We lijken wel een soort van helden voor ze, heel leuk!! Ook hebben we met de grotere jongens de afspraak gemaakt dat we donderdag (morgen) het veld gaan bewerken zodat er in de komende weken al op gespeeld kan worden. Het begint dus eindelijk te lopen en we hopen zo snel mogelijk met de jongens te kunnen gaan trainen en aan de bouw van het clubhuis te beginnen. Ik hou het weer voor gezien, ik hoop dat er weer zo positief wordt gereageerd en dat de site in de gaten wordt gehouden! Blessi ;)